 Ze bestaan niet. Toch voeden we hen massaal op alsof ze zouden bestaan. Soms lijkt het zo. Dat ze weldegelijk stout zijn. En dan hebben we heel wat technieken die de één of andere vorm van straffen of belonen inhouden klaar staan die de stoutheid in het kind zullen intomen, beteugelen, omplooien.
 Op een dag is het zo ver. Dan vallen voor het eerste de blaadjes van de rode roos van jouw dochter. Haar maanmond toont nu: ze wordt een jonge vrouw. Ze laat stilaan haar meisjes-tijd achter zich om haar vrouw-zijn te ontplooiien. Al eeuwenlang en in vele culturen is dit een belangrijke fase die gevierd wordt door een hele gemeenschap. Hoe kunnen we vandaag de dag onze dochters op een betekenisvolle manier inleiden in het ontluiken van de jonge vrouw in zichzelf?
 In het ochtengloren van de aankondiging klinkt het vage lied van een zoon of dochter. Is er een mooier loflied dan het Leven doorgeven? Hoe doen vaders dat en wat doet het met hen wanneer zij van mannen tot vaders worden geweid? Een verkenning in hun rol, een belangrijke rol, onoverkomelijk betrokken aan de zijlijn van hun existentiële ode.
 Kinderen die amper willen eten of enkel boterhammen of koekjes graag lusten. Sommige ouders hebben al vanalles geprobeerd: een snoepje beloven als het bord wordt leeggegeten of belonings-stickers plakken, spelletjes spelen met vork en lepel, boos worden,... meestal helpt niets of slechts tijdelijk. Ze zijn gefrustreerd en vaak ook bang dat ze ziek zullen worden als de kinderen niet genoeg eten, wat van hen een slechte ouder zou maken.
Voeding heeft niet enkel met fysiek voedsel te maken. De emotionele waarde van voeding telt evenzeer. Je kan dit thema dus vanuit verschillende invalshoeken bekijken: - Wat zijn gezonde eetgewoonten? - Welke rol speelt de emotionele voeding? - Wat spiegelt jouw kind je over deze thema's?  We weten ondertussen al wel dat chemische stoffen, nicotine,alcohol of andere drugs het kind erg kunnen schaden. Maar ook ergenissen, spanningen, stress, woede, groot verdriet, eetstoornissen, zorgen over teveel kilo’s worden opgeslagen in het celgeheugen van het kind. Is het kind gewenst? Hoe is de relatie tussen de ouders? Ervaart de moeder veel stress?
Tot voor kort geloofde men dat kleine baby’s niets voelden en zich hier zeker niets van zouden herinneren, laat staan dat een foetus zich iets zou herinneren. Herinneren betekent her-inneren: innerlijk maken, opslaan dus. Nu is het zo dat je herinneringen niet worden opgeslaan in je hersenen maar in je cellen. Bruce Lipton toonde dit de voorbije jaren aan en sprak ons over celgeheugen. Dit wil zeggen dat het embryo, vanaf de eerste celdeling herinningen opslaat.  Nieuw leven verwelkomen is een grote wens vele koppels. Maar niet iedereen is gezegend met een moeiteloos traject. De laatste jaren is de fertiliteitsindustrie big business geworden. Vandaar dit artikels als uitnodiging om even stil te staan bij als dat willen en moeten.
Want wat gebeurt er wanneer wij in de stroom van het leven gaan staan en meevloeien met wat het leven toont en biedt...of net niet... Wat gebeurt er wanneer we blijven stilstaan in de afwezigheid van wat we verlangen of denken te verlangen?  Bevallen is een beetje afscheid nemen... Je verwelkomt je kleintje in een nieuwe wereld, een nieuwe omgeving, in een nieuw leven. Geboren worden is een beetje afscheid nemen... je babytje laat de veilige, geborgen wereld van zijn warme, waterige baarmoederhuisje achter zich. Maar ook de etherische wereld waar het nog een grenzeloos wezen was.
Het zal moeten wennen aan ademen door de longen, drinken opnemen via de mond, koude- en warmtesensaties, kleertjes op de huid, mama die er niet meer ALTIJD is. Het zal moeten wennen aan een wereld waarin niet iedereen meteen begrijpt wat het voelt, ervaart, nodig heeft. Zo is het best spannend voor een klein wezentje om vanuit de wereld van volledige bescherming en verbinding de overstap te maken naar een wereld van afhankelijkheid en indrukken. En zo neemt het afscheid van zijn vorige bestaan als energetisch wezen, zijn knusse acquatische baarmoedertank waarin het negen maand lang heeft mogen vertoeven, om een leven aan te gaan, een lichaam te bewonen, een wereld te veroveren.  Het leven van de vrouw wordt gekenmerkt door twee belangrijke momenten: het begin van de menstruatie en het einde, de menopauze. Voor wie ook moeder is, is het baren een derde belangrijk knooppunt, kruispunt in het groeiproces als vrouw.
De cyclische aard, gebaseerd op het mogelijkheid van de vrouw om leven te geven speelt dus een cruciale rol in een vrouwenleven. Vele vrouwen ervaren dit echter als vervelend, vies, iets dat best geregeld en gecontrolleerd wordt. Ooit was het anders, toen leefden vrouwen samen, en vrouwen die samenleven menstrueren tegelijk, waardoor de vrouwen uit een groep of stam steeds in dezelfde periode samen bloedden, afgestemd op de fases van de maan.  Elke dag reizen er duizenden beelden door ons hoofd. Welke gedachten heersen er in jouw innelijk beeldenlandschap? Wist je dat ze ook verder reizen...en ergens aankomen? Hoe je als ouder/opvoeder denkt over de kinderen die je begeleidt bepaalt namelijk mee hun gedrag. Bewust zijn van je eigen gedachten en hun invloed is dan ook een must voor de bewuste ouder.
De scheppende kracht van onze verwachtingen In één van mijn lezingen kwam een moeder met hetvolgende verhaal. Ze deelde het co-ouderschap met haar ex-partner en merkte op dat de resultaten van de toetsen van haar dochter schommelden naar gelang ze die week bij de vader of bij de moeder verbleef... |
