#cyclus #fases #PMS Het leven van de vrouw wordt gekenmerkt door twee belangrijke momenten: het begin van de menstruatie en het einde, de menopauze. Voor wie ook moeder is, is het baren een derde belangrijk knooppunt, kruispunt in het groeiproces als vrouw. De cyclische aard, gebaseerd op het mogelijkheid van de vrouw om leven te geven speelt dus een cruciale rol in een vrouwenleven. Vele vrouwen ervaren dit echter als vervelend, vies, iets dat best geregeld en gecontrolleerd wordt. Ooit was het anders, toen leefden vrouwen samen, en vrouwen die samenleven menstrueren tegelijk, waardoor de vrouwen uit een groep of stam steeds in dezelfde periode samen bloedden, afgestemd op de fases van de maan. Samen trokken ze zich terug uit het stamverband, in sommige culturen gingen ze dan naar wat de “rode tent”genoemd werd, om het lichaam rust te geven van dagdagelijkse taken en te bezinnen, te dromen. Want deze periode is de meest geschikte voor introspectie waarin werd teruggekeken op de vorige (maan) en nieuwe ideëen ontstonden voor een komende fase. Jonge meisjes die voor het eerst menstrueerden werden met een ritueel verwelkomd in het vrouw-zijn. Hun overgang van meisje naar vrouw werd gevierd. Ze kreeg de nodige kennis mee van de oudere vrouwen over wat het betekent om vrouw te zijn. We leven echter in een andere tijd. Een tijd waarin we een heel cultureel erfgoed van verwerping met ons meedragen. De romeinen spraken over ‘het verderfelijke bloed’ en bij de joden en christenen wordt een vrouw onrein beschouwt als ze bloedt. Het gevolg hiervan is een collectieve denigrerende blik op onze cyclus en ons vrouwenlijf. Vrouwen schamen zich om hun lichaam, hun vormen, hun geuren, hun beharing die horen bij de hormonale ontwikkeling tot vrouw. Reclameboodschappen doen ons geloven dat we beter nooit zouden menstrueren, altijd fris moeten ruiken, het nooit lastig moeten hebben en best alle beharing afscheren. Een verborgen verlangen naar de onschuld van het kleine meisje dat nog niet in de schoot van het cyclische leven met lichte én donkere kanten geworpen is. Het verloop van de cyclus Hetvolgende is enkel van toepassing voor vrouwen die geen hormonale contraceptie nemen (de pil, hormoonstaafje, hormonaal spiraaltje). Hormonale contraceptie zorgt ervoor dat de vrouw op een vlakke lijn gaat leven, ze verliest heel wat van haar vermogen om in verbinding te staan met zichzelf en haar noden te horen. Haar hormonen worden kunstmatig aangestuurt, haar aard op de klok geregeld. Ze heeft dan ook geen “cyclus” meer maar heeft om de zoveel weken haar “regels”. Door niet mee te gaan in de cyclische beweging van haar aard is zij steeds beschikbaar, kan zij presteren op de regel, net zoals de man. Tijdens het eerste deel van de cyclus (dag 1 van de menstruatie tot aan de ovulatie) zit de vrouw in een opgaande beweging. Ze is hierdoor openen voor de wereld, kan beter logisch denken, heeft veel ideëen die ze wil uitvoeren en voelt zich doorgaans beter in haar vel. Rond de ovulatie gaat ze blinken, ze scheidt feromonen af die haar aantrekkelijk doen ruiken op onbewust niveau voor de man. In de volgende fase (van de ovulatie tot de laatste dag voor het begin van een nieuwe menstruatie) zal ze zich meer naar binnen richten. Dit is de neergaande fase, een fase van verzinken. Ze zal meer zin hebben om tijd voor zichzelf te nemen, alleen te zijn, meer vermoeidheid en loomheid voelen. De dagen net voor de menstruatie worden haar emotionele behoeften duidelijker ervaren. Het is dan ook belangrijk om hiernaar te luisteren. Dit zijn de momenten waarop een vrouw duidelijk haar emoties, frustraties en verlangens voelt. Als zij deze kan herkennen en erkennen, kan zij ze meenemen naar een volgende cyclus en hier werk van maken. Uiteindelijk bartst de menstruatie los, dit is een periode van zuivering en loslaten. De vrouw mag zichzelf een rustperiode gunnen, alle energie zit nu in haar bekken. Denken gaat moeilijk, ze zal voornamelijk zin hebben in routinematige taken, het huis kuisen, orde maken,... net zoals haar lichaam aan het doen is. PMS Vele vrouwen, en enorm veel jonge meisjes, hebben last van PMS: pre-menstrueel syndroom. Zij voelen vaak al een week voor de cyclus dat ze last hebben van extreme pijnen, de cyclus zelf is een ware marteling. Doordat de vrouw elke maand bloed verliest, krijgt zij de kans zich te zuiveren van teveel yang, dit wil zeggen: het teveel aan mannelijke energie = prestatiegericht, doelgericht, denken dat primeert op gevoel, zichzelf overtuigen om door te gaan, fysiek over haar grenzen gaan, teveel afleiding opzoeken om te leegte of de emoties in zichzelf niet te voelen en te weinig tijd voor rust en introspectie nemen, steeds willen blinken en uitblinken, zichzelf niet kunnen aanvaarden in haar donkere zijde, enzovoort. Wanneer een vrouw hierin overdrijft zal zich dit wreken en zal haar lichaam op deze manier een poging ondernemen om haar te hoog opgebouwde yang te elimineren, dit uit zich dan in PMS. Wanneer een vrouw echter actie onderneemt en zich in de bovenstaande opgesomde eigenschappen bijstuurt, zal ze merken dat haar cyclus minder zwaar wordt en het lichaam niet meer de nood uit haar plat te leggen. Transformatiekracht van de cyclus Ik beschouw de cyclus het startpunt van waaruit de vrouw vrede neemt met haar vrouwenlichaam, haar cyclische aard aanvaardt en leert schouwen naar haar op- en neergaande bewegingen, leert om haar noden en verlangens te herkennen. Van daaruit kan een ruimer bewustzijn zich ontplooien waarin de vrouw geconfronteerd wordt met “de uitdaging van Vrouw Zijn”. Voor vele vrouwen is het al heel wat om zichzelf toe te staan om rust te nemen. Om niet langer te doen om te doen, te doen wat anderen doen om erbij te horen maar te luisteren naar wat henzelf enthousiast maakt, werkelijke vervulling schenkt. Dit vraagt vaak de kracht om tegen de stroom in te zwemmen. Het is makkelijker om mee te stromen, maar niet vervullender. Wie willen we zijn en hoe willen we leven? Dit is een tijd waarin vrouwen trachten te (over)leven zoals mannen in een mannenmaatschappij. Goochelend met tijd, kracht en energie. Maar wat is nu werkelijk vrouw zijn? Wij, als vrouw met onze vrouwelijke pool en vrouwelijke kracht, kunnen een (o-zo-nodige) aanvulling en verrijking bieden. Maar vaak botsen we tegen eeuwenoude patronen, zowel maatschappelijk, relationeel als innerlijk. Het is hoogtijd voor een innerlijke revolutie waarin de vrouw zichzelf het recht geeft om weer Vrouw te zijn in overeenstemming met haar maan-natuur, haar cyclische levensritme, haar (aan)voelen en intuïtie. Het is tijd voor vrouwen om hun gevoel weer toe te laten en zich te openen voor hun buikgevoel. Het is tijd dat vrouwen vanuit een innerlijke vervuldheid een tegenwicht bieden aan een te ver vermannelijke maatschappij waarin enkel uiterlijke prestaties nog van tel lijken, een maatschappij waarin de huidige versplintering louter voor chaos, verwarring en uitputting gezorgd heeft. Zowel de vrouw als man in onze westerse wereld hebben de nood om de vrouwelijke energie meer te gaan waarderen en toelaten waardoor kwaliteiten zoals het genieten van het onderweg zijn in plaats van een eenzijdige doelgerichtheid en het kunnen aanwezig zijn in het NU waardoor verwondering voor het kleine kan ontstaan en gewaardeerd worden. De lijdende stem van onze collectieve diepe nood schreeuwt om innerlijke rust en snakt naar afstemming, afstemming op wat ons werkelijke levenspad is, niet het pad van blinken om te blinken, doen om te doen, hebben om te hebben. En wanneer de leegte niet langer continu moet worden opgevuld door externe activiteiten, objecten of mensen maar een innerlijke vervuldheid kan onstaan als vrucht van een attent luisteren naar de innerlijke wereld zal er eindelijk werkelijke inhoud kunnen gedeeld worden. Dus vrouw, ik nodig u uit om Vrouw te zijn! artikel geschreven door Kathlien Bridoux > Niets van dit artikel mag kopiëerd worden zonder toestemming te vragen aan de auteur < Dit artikel verscheen in het Pure Child magazine van December 2017 Bronnen:
Comments are closed.
|
